چون شاه شهیدان بسوی کرب و بلا رفت
غوغای شهیدان تا عرش علا رفت
وارد چو به دشت غم و اندوه وبلا شد
با کشته شدن در ره محبوب فدا شد
روزی که سر از جسم شریفش ببریدند
افغان خلایق ز زمین تا به سماء رفت
در ماتم او از همه کس ناله برآمد
تاعرش برین ناله و فریاد و نوا رفت
تنها نه ملک کون و مکان در غم و اندوه
زان فاجعه کو بر پسر شیر خدا رفت
تاثیر همین فاجعه در عالم امکان
آن شد که به گردن همه را شال عزا رفت
گر خون چکد از دیده هر شیعه به عالم
شایسته بود زانکه شه هر دو سرا رفت
ای شاه شهیدان که تویی مفخر عالم
هر چیز بخواهی تو ز حق عین روا رفت
ما معترفیم آنکه قیامت تو توانی
بر بنده عاصی ز کرم لطف وعطا رفت
هنوز دیدگاهی وجود ندارد.
دیدگاهتان را بنویسید
بدون دیدگاه