1-از کلمات وعبارات محبت آمیز استفاده کنیم:دانستن این نکته که چگونه بتوانیم از فرزندان خود انتقاد کنیم مطمئنا در بهبود رابطه ما تاثیر دارد. تحسین وستایش فرزندان در مواقعی که آنها انتظار دارند نشان‌دهنده این است که ما به وظیفه خود عمل کرده‌ایم. اما اگر بتوانیم هر چند وقت یکبار به کودک عبارات محبت آمیز بگوییم به خصوص موقعی که اصلا انتظار آن را ندارند این عمل به اونشان می‌دهد که او همیشه صفتی که شایسته تحسین شدن باشد را دارد. اگر او را به خاطر کار خوبی که انجام داده مورد تحسین قرار دهیم او می‌آموزد که یک کار خوب می‌تواند سرچشمه‌ی هزاران احساس لطیف دیگر باشد. اگر از خوبی های دیگران در حضور او صحبت کنیم او می‌آموزد که به دیگران احساس خوب و مثبتی داشته باشد.
2-مسئولیت کارهایی را که می‌تواند انجام دهد به او واگذار کنیم:اگر والدینی تصور کنند که باید تمام کارهای فرزندشان را انجام دهند مطمئن باشند که او هیچگاه احساس مسئولیت نمی‌کند واستقلال را تجربه نخواهد کرد پس کارهای شخصی فرزند را به خودش واگذار کنیم. به فرزندان فرصت تقاضای کمک را بدهیم نه این که همواره و بدون دلیل و درخواست به آنها کمک کنیم. وقتی از ما تقاضای کمک کرد از او بپرسیم: من چه کاری می‌توانم برای تو انجام دهم؟ در این صورت یاد می‌گیرند که جواب منطقی دهند.
3-هیچگاه با فرزندان وارد جنگ قدرت نشویم:جنگ قدرت معمولا زمانی رخ می‌هد که کسی فکر کند اختیار و اراده خود را از دست داده است و برای به‌دست آوردن دوباره آن تلاش می‌کند.گاهی مواقع فرزندان کنترل والدین را به منزله از دست دادن قدرت خود تلقی می‌کنند به همین دلیل عصبی و یا افسرده می‌شوند. برای حل این مشکل پیشنهاد می‌شود:
-به جای دستور دادن از او سوال کنیم ، مثلا به جای اینکه بگوییم از پای کامپیوتر پاشو بگوییم فکر نمیکنی به اندازه کافی بازی کرده‌ای؟
-به فرزند بیش از یک گزینه برای انتخاب پیشنهاد کنیم ،مثلا به جای اینکه بگوییم صدای موسیقی را قطع کن بگوییم یا صدایش را کم کن یا برو تو اطاق بشین یا خاموشش کن.
-استفاده از حربه خنده وشوخی در هنگام جنگ قدرت و اوج عصبانیت می‌تواند پایانی بر این جدال باشد.
4-در صورت اشتباه یا عدم عمل به وعده خود عذر خواهی کنید: برخی والدین معذرت خواهی از فرزند را نشانه ضعف خود می‌دانند و یا برخی معتقدند تنها راه آموزش کودکان اعمال قدرت است. در صورتی که اولین گام موثر در برقراری ارتباط حسنه با فرزندان این است که یاد بگیریم وقتی که اشتباه کردیم عذرخواهی کنیم. به یاد داشته باشیم که:
-نباید از معذرت خواهی به عنوان ترفندی برای آرام کردن شرایط استفاده کنیم بلکه باید با صداقت و آگاهی کامل صورت گیرد.
-وقتی از کودک عذرخواهی می‌کنیم او یاد می‌گیرد که هر فردی می‌تواند انسان خوبی باشد اما مرتکب اشتباه هم بشود.
-او می‌آموزد که باید اشتباهات خود را بپذیرد تا بتواند آنها را تصحیح کند.
-او می‌آموزد اگرچه عذرخواهی کار مشکلی است اما انسان باید توانایی انجام آن کار داشته باشد .
-عذرخواهی نمونه عینی آموزش صداقت به کودکان است.
-او می‌آموزد که عذرخواهی گونه‌ای از احترام به طرف مقابل است.
-به او می‌آموزد که او هم می‌تواند از پدر و مادرش معذرت‌خواهی کند وبه این وسیله خود را از احساس پشیمانی برهاند.
لطفا به ادامه مطلب در مفالات بعدی توجه فرمایید…
هنوز دیدگاهی وجود ندارد.
دیدگاهتان را بنویسید
بدون دیدگاه