از شاگردان استاد علامه حسن زاده آملی نقل است که ایشان همیشه چند دقیقه قبل از شروع درس در محل تشكیل كلاس (مسجد حضرت معصومه علیهاالسلام) حاضر مىشدند – كه این خود درس نظم و احترام به درس و بحث بود – ما عدهاى بودیم كه از این فرصت طلایى حداكثر استفاده را مىكردیم، گرد شمس وجود معظم له حلقه مىزدیم و از انفاس قدسیه و حركات و حتى سكنات حضرت استاد (دام عزه ) درس مىگرفتیم .
روزى یكى از یاران درس، مصرانه و عاجزانه از حضرت استاد تقاضا كردند كه:
«حضرت آقا عنایتى بفرمایید، ذكرى – دعایی، چیزى بفرمایید، بلكه از این گرفتارى روحى نجات پیدا كنم، خیلى گرفته و در قبض هستم.»
حضرت استاد(دام عزه) كه تا آن لحظه سر به زیر انداخته بودند و در سكوتى پر معنى و مراقبهاى ملكوتى به سر مىبردند، سر را بلند كرده و فرمود: آقا جان! من هم گرفتارم، من هم از شما بدترم !
سپس چند لحظهاى درنگ فرمودند و ادامه دادند: دو مطلب به شما عرض مىكنم، یقینا اثر دارد به شرط این كه، اقلا یك اربعین(چهل روز) بر آن مداومت داشته باشید.
1- ذكر شریف «یا حى یا قیوم یا من لا اله الا انت» كه گفتهاند، کثرت در آن سبب حیات و زیادت عقل مىشود و مجرب هم است!
2- سوره غنى «واقعه» را بخوانید، تا غنى در علم و بعد در چیزهاى دیگرى شوید؛ چون روایت شده است .
برگرفته از کتاب پندهاى حكیمانه، ج ۳، علامه حسن حسن زاده آملى
منبع:سايت تبيان
هنوز دیدگاهی وجود ندارد.
دیدگاهتان را بنویسید
بدون دیدگاه